اثر تمرینات شناختی بر انجماد راه‌رفتن و کارکردهای شناختی مرتبط با آن در سالمندان پارکینسونی مبتلا به انجماد راه‌رفتن

این پژوهش که با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات شناختی بر انجماد راه­رفتن و کارکردهای شناختی مرتبط با آن (کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظه) در بیماران پارکینسونی مبتلا به انجماد راه­رفتن انجام گردید، از نوع نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون ـ پس­آزمون و گروه کنترل بود. 14 بیمار پارکینسونی مبتلا به انجماد راه­رفتن (مرحلۀ دو تا پنج مقیاس هوهن و یاهر­) با میانگین سنی 92/10±21/60 به­صورت در­دسترس انتخاب شدند و      به­طور تصادفی به دو گروه کنترل (پنج مرد و دو زن) و تجربی (­چهار مرد و سه زن) تقسیم گردیدند. گروه تجربی به­مدت هشت هفته در تمرینات شناختی شرکت کرد. انجماد راه­رفتن، کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظه در  پیش­آزمون و پس­آزمون به­ترتیب به­وسیلۀ پرسش­نامۀ انجماد راه­رفتن، آزمون برج لندن و حافظۀ بالینی وکسلر اندازه­گیری گردید. همچنین، داده­ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و واریانس چند­متغیره در سطح معنا­داری (0.05=α) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می­دهد که اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات انجماد راه­رفتن و افزایش امتیازات کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظه در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنا­دار می­باشد. با توجه به یافته­ها­ می­توان نتیجه گرفت که تمرینات شناختی می­توانند به­عنوان یک روش مداخله­ای در بهبود انجماد راه­رفتن، کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظۀ بیماران مبتلا به انجماد راه­رفتن مؤثر باشند.